ΕΛΛΗΝΕΣ 1 ΛΑΟΣ

ΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΞΕΘΩΡΙΑΣΕΙ ΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟΛΟΡ

Ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες απ’ όλο τον ελληνικό χώρο και τις παροικίες,

από τον 19ο αιώνα έως το 1970

Ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες. Άλμπουμ στο αρχείο της οικογένειας. Η προγιαγιά, ο προπάππους, ο παππούς, η γιαγιά, ο πατέρας, η μητέρα στα νιάτα τους, πριν από τη δεκαετία του 1970, πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ακόμα και πριν τον 20ό αιώνα. Θείοι, μακρινά ξαδέλφια του παππού στον Μεσοπόλεμο, ανίψια, συγγενείς και φίλοι των προγιαγιάδων, ακόμα και κάποιοι που κανείς δεν θυμάται πια τα ονόματά τους. Οι φωτογραφίες που φυλάμε στα σπίτια μας όλοι.

Στα άλμπουμ αυτά παρουσιάζονται ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες από τις απαρχές της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 19ο αιώνα έως το 1970. Σημειωτέον ότι ο συγγραφέας δεν είναι η τυπική φιγούρα του «εύπορου συλλέκτη»· τη συλλογή του την κατάρτισε στερώντας από τον εαυτό του ενίοτε τα απαραίτητα, ψάχνοντας κυρίως στο δημοπρατήριο των γυρολόγων και των παλιατζήδων. Και, δυστυχώς, λόγω πενίας, δεν μπορεί πια να την πλουτίζει.

Όχι εκείνες οι φωτογραφίες που θεωρούνται ως καλλιτεχνικές. Όχι «διάσημοι» κι «επώνυμοι». Αλλά εμείς, εμείς όλοι μας ασπρόμαυροι, πριν την έγχρωμη φωτογραφία, εμείς κι οι οικογένειές μας από τα χωριά κι από τις πόλεις, από στεριά και νησιά, από την Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία, από τις παροικίες κι από την ξενιτιά, από τα αρχοντόσπιτα και τις φτωχογειτονιές. Εμείς οι Έλληνες. Εμείς ενωμένοι.

Πριν απ’ όλα, για τον συγγραφέα τη μεγαλύτερη σημασία έχει η ανθρώπινη μορφή και η διάσωσή της, τα μάτια των αγαπημένων μας που μας κοιτάζουν πέρα από τον Χρόνο, τα χείλη τους που μας χαμογελούν μέσω του φακού ενός φιλότιμου φωτογράφου κάπου εκεί στις αρχές του 20ού αιώνα. Για μένα, την πιο μεγάλη αξία έχουν αυτά τα πρόσωπα, αυτά τα σώματα που μας γέννησαν και μας έθρεψαν, οι μικρές και μεγάλες ιστορίες όλων μας όπως τις διαβάζει ο θεατής στις ρυτίδες των γερόντων, στην ανθισμένη ομορφιά των τότε νεαρών προγιαγιάδων και προπαππούδων μας, στα μεγάλα μάτια των παιδιών. Αυτοί, οι άνθρωποί μας όπως φωτογραφίζονται με τις ωραίες τους φουστανέλες, ή με βραδινές τουαλέτες, με φράκα, κοστούμια ή με καθημερινά ρούχα, στον οικιακό χώρο, στη δουλειά, στην πόλη, το χωριό ή στις εξοχές.

Έτσι, για να μην ξεχνάμε ότι αυτά τα πρόσωπα, αυτά τα σώματα που φωτογραφήθηκαν πριν 50 ή 100 χρόνια, είναι τα δικά μας.

1ος τόμος, Πόλις, Αίγυπτος, παροικίες, παλιά Ελλάδα:

Φωτογραφίες ατομικές, οικογενειακές  και ομάδων από την εποχή που ο ελληνισμός δεν είχε ακόμα συρρικνωθεί εντός των συνόρων του τότε ελληνικού κράτους, ούτε καν του νυν.