CHRYSANTHOS SOTIROPOULOS

Όταν αντικρίζουμε τα έργα του Χρύσανθου Σωτηρόπουλου κατ’ αρχήν νιώθουμε σοκ, αλλά κατόπιν, εισδύοντας μέσα μας το ρυθμιστικό ιστολόγιο των αρχέτυπων μύθων που ο δημιουργός εστοχάστηκε και έπραξε ως ιδέα και εικαστική επιτέλεση, μας πλημμυρίζει η ευφορία της ομορφιάς και της ελπίδας που πάντοτε μας προσφέρει η σπουδαία Τέχνη. Έκλεψε με μόχθο και πόνο τα φρούτα από έναν μη μυστικιστικό αλλ’ όχι και μη τραγικό Παράδεισο της ψυχής και των καταστάσεων, για να μας τα προσφέρει μαζί με την ουσιώδη προειδοποίηση ότι κάτω από το Δέντρο της Ζωής, στον πυρήνα κάθε Παραδείσου, κρύβεται πάντοτε ο Διάβολος.

Μέσα στο ίδιο πνεύμα διεκπεραιώθηκε κι η λογοτεχνική συνεργασία μου σε αυτό το βιβλίο. Για καθένα από τα έργα, επιχείρησα να εφεύρω την εικονολογία ενός θραύσματος μύθου, απ’ όπου ενδεχομένως αναδύεται το πλέγμα όχι της ερμηνείας αλλά κάποιου πιθανού νοήματος. Γιατί οι όροι της Τραγωδίας στη ζωγραφική του Σωτηρόπουλου είναι αεί παρόντες — επίσης της λόξευσης των ιδεών, όπως σε χρησμούς του δελφικού μαντείου.