ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένα καινούργιο, πολιτικό μυθιστόρημα του Σπύρου Καρυδάκη, παρεχόμενο αποκλειστικά από την ιστοσελίδα www.analphabet.gr δωρεάν.
Η ιστορία καψονιών και μελετημένης βίας («μπούλινγκ») που υφίσταται από τα παιδικά του χρόνια ο γιος πλούσιας οικογένειας παλιών καπετανέων και κοτζαμπάσηδων σε μια μικρή κωμόπολη εκ μέρους κάποιου συνομηλίκου του, επιφανειακά φαίνεται να έχει ταξικό, πολιτικό και μορφωτικό υπόβαθρο: Από τη μια ο Λεωνίδας είναι εύπορος, εξαιρετικά καλλιεργημένος γιος και εγγονός ελευθεριακών κομμουνιστών, κι από την άλλη ο φτωχός, αμόρφωτος βασανιστής του, ο Άρης, ηγεμονεύει σε μια ομάδα συνομηλίκων του φασιστών, οι οποίοι κατατυραννούν τους εφήβους και τους νέους του μικρού τόπου.
Στην πραγματικότητα όμως η αιτιολογία τούτης της βάρβαρης εφηβικής κακοποίησης βρίσκεται στο παρελθόν της κωμόπολης, στην τουρκοκρατία, όταν η συγκεκριμένη οικογένεια τοπικών κοτζαμπάσηδων κυβερνούσε την περιοχή, που κυριολεκτικά τους ανήκε μαζί με τους κατοίκους της, οι περισσότεροι από τους οποίους ζούσαν σε έσχατη φτώχια στα τσιφλίκια της ως κολλήγοι.
Αλλά αν τούτο στοιχειοθετεί κατά μεγάλο μέρος μια ερμηνεία των γεγονότων που διαδραματίζονται στην κωμόπολη, δεν είναι η μόνη αιτία τους. Οι παππούδες των δύο νεαρών πρωταγωνιστών ήταν στενοί φίλοι, αδερφοποιτοί, τότε που ήταν παιδιά και νέοι, κατά τη γερμανική Κατοχή. Ο παππούς του Λεωνίδα, καλλιεργημενος γιος των κοτζαμπάσηδων, ήταν κομμουνιστής, ενώ ο πάμφτωχος αδερφοποιτός του, παππούς του Άρη, εντάχθηκε στα Τάγματα Ασφαλείας των δωσίλογων — μέχρι που μετά τον Εμφύλιο συνέλαβε, βασάνισε και έσφαξε τον αδερφοποιτό του.
Η σύγχρονη μετεξέλιξη της παλιάς σχέσης κατοίκων-καπετανέων, συνδυαζόμενη με τη δημοσιοποίηση της εφηβικής κακοποίησης, επηρεάζει αλυσιδωτά όλο τον μικρό τόπο, μέχρι που σε κάποιο λαϊκό ξέσπασμα ο βανδαλισμός του «Αρχοντικού», του σπιτιού των παλιών κοτζαμπάσηδων που είναι γεμάτο με πολύτιμα ιστορικά κειμήλια, αποκαλύπτει ένα γιγάντιο σύστημα κρυπτοσοσιαλιστικής κυριαρχίας της ζάμπλουτης οικογένειας στην οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής και οδηγεί στο διώξιμο του βουλευτή, του δήμαρχου, των τοπικών Αρχών του κράτους από τον εξεγερμένο λαό.
Η κωμόπολη τώρα είναι μόνη της απέναντι στο κράτος και τους πάντες. Και οι νεαροί ήρωες, ο Λεωνίδας, η Ηρώ που καταγράφει την ιστορία, ο Άρης, ο Βαγγέλης, θα πρέπει να αποφασίσουν για τον εαυτό τους και για την πολιτειούλα τους. Αλλά ποιοι είναι οι «καλοί» και οι «κακοί», σε τούτη την «ελληνική ιστορία» και γενικώς στην Ιστορία; Αυτό μένει να κρίνει βαθμηδόν ο αναγνώστης προχωρώντας στην ανάγνωση. Το μονοκόμματο των σχημάτων ιδεών και λόγου κατέστρεψε πολλές φορές στο παρελθόν λαούς και κοινωνικές δυνάμεις, και στη σύγχρονη εποχή απειλεί και πάλι όλους μας μέσω της κακοποίησης του ορθού Λόγου.
