ΤΑΫΓΕΤΟΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ – ΑΡΧΑΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ, ότι αν έχεις ορειβατήσει σε όλα τα ελληνικά βουνά και δεν έχει ανεβεί στον Όλυμπο και στον Ταΰγετο, ίσως και στα Λευκά όρη της Κρήτης, δεν έχεις δει τίποτε από ορεινή Ελλάδα. Και δεν εννοούμε μόνο την «κατάκτηση» της όποιας κορφής, αυτή την ορειβατική παρεξήγηση όλων μας. Εννοούμε να έχεις διασχίσει τον Ταΰγετο από δω κι από κει με μόχθο ή με περιπατητική γαλήνη, να έχεις κοιμηθεί κοντά σε πηγές του ή στην αλπική ζώνη του, να έχεις παρατηρήσει τα δέντρα, τα ζώα, τα φυτά του και τα λουλούδια του σαν ατομικά όντα κι όχι σαν «ωραία φύση», να έχεις εξοικειωθεί σαν συγγενής με τους βράχους και τους γκρεμούς του, να έχεις δει μεσάνυχτα μες από το δάσος ή από τις κορυφές του τ’ άστρα και τη Σελήνη.

Δεν είναι μόνο το ύψος, το μέγεθος κι η ομορφιά του Ταϋγέτου, εφόσον τα όρη της Στερεάς, τα Άγραφα, ο Πίνδος, τα ηπειρώτικα βουνά, διακρίνονται εξίσου για το ύψος τους, την αγριότητα και το κάλλος τους. Είναι κάτι που δεν μπορεί να μετρήσει η μηχανιστική τεχνοκρατία, η ψύχρα της απόφανσης του «ειδικού» και η αδιαφορία του τουρίστα: Πρόκειται για το βάρος που λαβαίνει μια ξεχωριστή ορεινή φύση όταν συνδυάζεται με το δεδηλωμένο όσο και με το άδηλο της Ιστορίας, τις χιλιετίες της ευτυχίας, της αγωνίας, του έρωτα, του αίματος και του πνεύματος του ανθρώπου.

Γιατί ο Ταΰγετος δεν είναι μόνο βράχια, χώμα, χλωρίδα και πανίδα, μα επίσης μια από τις κεντρικότερες φλέβες μιας γλώσσας, όχι του Λόγου μόνο, μα εκείνης της αστάθμητης πηγής που αναβρύζει πέρα ακόμα κι από τις λέξεις και τις έννοιες, από τον πυρήνα ενός συλλογικού ασυνείδητου ζυμωμένου με εικόνες, μουσική και ποίηση της ελληνικής φύσης σε σύμφυση με την ζωή και τον θάνατο του ανθρώπου.

ΣΤΟ Β΄ΜΕΡΟΣ του βιβλίου ερευνούμε στις αρχαίες ελληνικές πηγές για ιστορίες, αφηγήσεις, μύθους και πληροφορίες περί του Ταΰγετου, της φύσης του, καθώς και της θέσης του στην ιστορία και τη μυθολογία της Λακωνίας και της Σπάρτης.