Antonis Vezirtzis-1

Αντώνης Βεζιρτζής

Ο Αντώνης Βεζιρτζής γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1950. Το 1973 μπήκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε γλυπτική στο εργαστήριο του Γιάννη Παππά. Γλύπτης από τους πιο φερέλπιδες της γενιάς του, με έργο πρωτοποριακό για την εποχή του και έρευνα πάνω στην τέχνη του που ξεπερνούσε τα κοινώς εσκαμμένα, ασυμβίβαστος και επαναστατικός όσο και πάντοτε γλυκύτατος σαν άνθρωπος, προκαλούσε και προκαλεί ακόμη αίσθηση με τις δημιουργίες του. Για να ζήσει, επίσης, φιλοτέχνησε μάσκες και κοστούμια για το θέατρο, εργάστηκε κατά διαστήματα ως καθηγητής σε ιδιωτική σχολή, ως βοηθός του γλύπτη Τάκη, καθώς επίσης και στη γλυπτή διακόσμηση του σπιτιού τού συλλέκτη Ιόλα, χωρίς ποτέ να θελήσει να εξαργυρώσει την εκτίμηση πολύ σημαντικών καλλιτεχνών και ανθρώπων της Τέχνης για το πρόσωπο και το έργο του.

Αυτοκτόνησε με αυτοπυρπόληση στο σπίτι του στην Αθήνα στις 12 Σεπτεμβρίου 1981 σε ηλικία 31 χρόνων.

Τα παραπάνω είναι εκείνα που διαπιστώνουν οι κριτικοί κι οι αναλυτές του έργου του. Όμως, για μένα, δεν ήταν ο γλύπτης κ. Βεζιρτζής. Ήταν ο Αντώνης. Η αλήθεια για έναν άνθρωπο που υπήρξε κομμάτι των παιδικών και εφηβικών σου χρόνων, είναι πάντα εκεί: όπως κι ένα φυσικό γεγονός, δέντρο ή βράχος, μπορείς να την αγγίξεις με χίλιους τρόπους κι ωστόσο να παραμείνει ανέγγιχτη ερήμην του λόγου του δικού σου. Γι’ αυτό, προτιμώ να αφήσω τον ίδιο τον Αντώνη να μιλήσει, όπως τότε που ήμουν έφηβος όλος έγνοια για τα πράγματα και για τα βιβλία, κι εκείνος ερχόταν στο σπίτι στο χωριό, στη Ζάκυνθο, μιλούσε και τον άκουγα με αγάπη και προσοχή. Ο λόγος του, οι ιδέες του για την Τέχνη και τα πράγματα, ας διασωθεί λοιπόν μαζί με ό,τι πρόλαβε να δημιουργήσει.