PARNASSOS

ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ

φύση, μύθοι ιστορίες

Ήσουν μικρός, στο Δημοτικό. Προσπαθούσες με κόπο και πολλή ακατανοησία να διαβάσεις κάποια από τα βιβλία και τα έντυπα της πατρικής βιβλιοθήκης. Ανάμεσα στα άλλα παράξενα, έβλεπες αρκετά συχνά το όνομα «Παρνασσός». Έβρισκες τον «Παρνασσό» σε βιβλία, σε ποιήματα, σε άλμπουμ με ζωγραφικά έργα, σε σειρές περιοδικών εικονογραφημένων. Από τις εικόνες και τις περιγραφές, σχηματιζόταν στον παιδικό νου σου η εικόνα όχι ενός βουνού, αλλά ενός παραδείσιου κήπου, εκτός τόπων και χρόνων. Σ’ αυτόν λοιπόν τον Παρνασσό, ανάμεσα σε άνθη και δέντρα, ένας πολύ ωραίος και ολόγυμνος Θεός, ο Απόλλων, προήδρευε σε ένα τσούρμο επίσης πολύ όμορφων γυναικών, των Μουσών, συχνά με τη συνοδεία άλλων νεαρών κοριτσιών και αγοριών όλων γυμνών ή μισόγυμνων, της Αφροδίτης, του Έρωτα, Σατύρων, Κενταύρων, μα επίσης και ακαταμάχητων ηρώων, σοφών, ποιητών, ζωγράφων γλυπτών και κάθε είδους υπέροχων ανθρώπων.

Τι άλλο να ζητήσει ένα παιδί; Σου άρεσαν φυσικά πολύ τα εικονογραφημένα, κι όλα αυτά ήταν σαν κόμικ.

Εδώ, λοιπόν, έχοντας πια ορειβατήσει με ήλιο και ομίχλη στον Παρνασσό, έχοντάς τον γνωρίσει ως δάσος και πέτρα αλλά όχι πεισμένος ακόμα ότι είναι απλά ένα ωραίο βουνό δίχως φαντασιακές και υπερβατικές προεκτάσεις, του ανταποδίδω το ελάχιστο που μπορώ, για την παιδική μάθηση που απόλαυσα κοντά του.